یک هزار و یک شب کافکایی   – سراسر کشور را افسانه فرا گرفته است. + چه؟ یک پیام سیاسی؟ کشور؟ – نه نه. منظورم

حماسه‌ای برای جهان   داستان به هزاران سال پیش از دوران «ارباب حلقه‌ها» بازمی‌گردد، پیش از آنکه «سائورون» [لُرد تاریکی] هنوز برای خودش کسی باشد.

خارهای زهردار هرز تیغ‌زار   دائرةالمعارف‌ها و کتاب‌های درسی به ما می‌گویند حماسه‌ها نوشته می‌شوند تا هویتی برای ملتی خلق کنند، تا حس پیوند معناداری

ویرانی تاریخ و آینده‌ٔ ناانسانی   تاریخ را چه کسی می‌نویسد؟ این تاریخ ستبر، غرورآفرین، فاشیستی و مردانه را چه کسانی نوشته‌اند و چه کسی

ژنتیک قصه‌های جهان از هر قوم و زبانی که باشیم، از هر دهه و هر سال، از هر شهر و هر ولایت، گوش کودکی‌هایمان پر

ارمغان پروست؟   شاهرخ مسکوب دهه‌ای پیش از نوشتن ارمغان مور غرق خواندن در جست‌وجوی زمان ازدست‌رفته شد. یادداشت‌های روزانه‌اش دربارۀ پروست حکایت سرگشتگی اوست

در سوگ اُدیپ   آن چیست که صبح با چهار پا راه می‌رود، ظهر با دو پا و غروب با سه پا؟ نمی‌دانید؟ افسانه‌های تبای

نامهٔ داد و دانایی و زیبایی   در بهار چی بهتر از نوروزنامه رساله‌ای کم‌حجم، منسوب به خیّام، همان خیّام بزرگ، خیّام «خودمان»، و طبیعتاً

مدرنیته   فرض کنید که دیرزمانی در جایی تاریک به سر برده‌اید. جسم و جان‌تان با ظلمت عجین شده است. هیچ خاطره‌ای از روشنایی ندارید.