حماسه‌ای برای جهان   داستان به هزاران سال پیش از دوران «ارباب حلقه‌ها» بازمی‌گردد، پیش از آنکه «سائورون» [لُرد تاریکی] هنوز برای خودش کسی باشد.

گم شدن در هزارتوی ابدی ابهام   انقلاب برای هر سرزمینی بویی دارد، چهره‌ای، ردپایی در غبار، زخمی که چون داغ بر دل تاریخ آن

کشتن شرافتمندانه   خواندن رمانهای جنایی همواره با نوعی لذت‌طلبی غریب همراه بوده است. جرمی اتفاق می‌افتد، تنش میان سطوح مختلف جامعه به تصویر در

فلسفه‌ی روانگردان   دقیقترین توصیف از کانت شاید این باشد: فیلسوف قانون و نظم. کانت شیفته‌ی نظم‌هاست.  نظم زمانی ادراک، نظم علت و معلول که

آب‌تنیِ ابدی با مادام بوواری در دریاچهٔ آرسنیک   یوسا در عیش مدام شخصیت‌های داستانی را پایدارتر از اشخاص واقعیِ زندگی تلقی می‌کند، وقتی‌که دیگر

تاریخ علیه تاریخ   کمتر اندیشمند معروفی به اندازه‌ی ابن‌خلدون متحمل نسیان و بی‌اعتنایی غریب نسل‌های پس از خود شده است. از این حیث او

روزی روزگاری فلسفه   «پس تو مدرسه‌ به شماها چی یاد میدن!؟» ریشۀ این سوال یا در واقع این جملۀ توبیخی والدین هنگام مواجهه با

از دور به نزدیک   شاید ساده‌ترین راه تعریف سینما و نقاشی این باشد: سینما هنر تصاویر متحرک است و نقاشی هنر تصاویر ثابت. حال

فی‌فی در زیربغل زوزه می‌کشد   گوه هنرمندْ پیه‌رو مانزونی را دیده‌اید یا به یاد دارید؟ همان نود قوطی‌ سی‌گرمیِ کنسروشده که حالا شصت سالی

کافکای ما   تا به حال به سبک داستان‌نویسی کافکا توجه کرده‌اید؟ نه زبان فاخری دارد، نه استعاره و مجازی. نه روایت را می‌پیچاند، نه