نویسنده و اهلیهایش
نویسنده و اهلیهایش با یاد جنوب و نویسندههایش مرغ بپرم: آرزوی پریدن و پرواز شاید برمیگردد به دورترین نقطهی خط تاریخ، وقتی که آدم خاکی دید که پرندهای پیش رویش بال زد و در دوردست آسمان اوج گرفت. آرزوی
نویسنده و اهلیهایش با یاد جنوب و نویسندههایش مرغ بپرم: آرزوی پریدن و پرواز شاید برمیگردد به دورترین نقطهی خط تاریخ، وقتی که آدم خاکی دید که پرندهای پیش رویش بال زد و در دوردست آسمان اوج گرفت. آرزوی
فرهاد میثمی: از بدن تا تاریخ فرهادِ میثمی یک بدن-تاریخ است، یک چرخشگاهِ جهانشناسانه. از لحظاتیست که در تاریخِ یک کشور سلاح از دست غایب میشود، کتاب به بدن متصل میشود و بدن-کتاب بهجای سلاح مینشینند. کتابهایی که از
سرنوشت کاساندرا آشکارکردن صادقانهی عقاید و باورهای خویش در تمام ادوار تاریخ بشر هزینه داشته، گاه کم و گاه زیاد و البته نه در شکل و شیوهای مشابه. روزگاری متداول بود به اتهام داشتن یا نداشتنِ یک عقیده، سر از
سرچشمهها بازخوانی تمهیدات عینالقضات همدانی مقدمه عینالقضات همدانی از اندیشهورزان ایرانی آغاز قرن ششم قمری/ دوازدهم میلادی است. او به سال ۴۹۰ق/۱۰۹۷م در همدان متولد و به سال ۵۲۵ق/۱۱۳۱م در همین شهر به دار آویخته شد. تمهیدات از کارهای نزدیک به
علم و زبانِ علمی گسترهٔ پهناورِ زبانهای مدرن را آنگاه میتوان دریافت که رابطهٔ آنها را با علم و تکنیکِ مدرن و پهنهٔ پهناورِ آنها بفهمیم. باید دریافت که علمِ مدرن چگونه پروژهاي است و دامنهٔ آن از کجا
در همراهی با جنبش «زن، زندگی، آزادی» بیانیهٔ گروهی از مترجمان ایران [گاما] ما مترجمان همیشه متنها را پس از اتمامشان ترجمه کردهایم. متنی که اکنون در ایران نوشته میشود هزاران نویسنده دارد و همزمان با نوشتهشدنش به یک
ما مترجمان همصدا با میلیونها شهروندِ ایران آزادی فوری و بیقیدوشرط همهٔ زندانیان سیاسی ـــجوانانِ جنبش، دانشجویان، نویسندگان، کارگران، کارگردانان، وکلا، ورزشکاران، پزشکان، معلمان، دانشآموزان و دیگر گروههای جامعهـــ را حقی میدانیم که اگر احقاق نشود، بیتردید به هر قیمتی ستانده خواهد شد؛ همچنان که حق آزادی اندیشه و بیان، حق آزادی تجمع، و حق آزادی انتخاب حکومت دموکراتیک برای ایران.
خواندن لولیتا: ورود به تالار آینه «خواندن رمان لولیتا مثل ورود به تالار آینه است» اکرم پدرامنیا ناباکوف میگوید، «دوست دارم خواننده را وسوسه کنم، پشت گوشش را قلقلک بدهم و غلتیدن او را به اینسو و آنسو ببینم.»۱
تئاتر، جیغ و طاعون آنتونن آرتو در سال ۱۹۳۳ طی یک سخنرانی با عنوان «تئاتر و طاعون» در دانشگاه سوربن، پس از آنکه متوجه شد که حضار از حرفهایش سر درنمیآورند، از کوره در رفت و کوشید که با
انسان، برج بلند اعتراض حکومتهای استبدادی و کمونیستی و توتالیتر تا کجا پیش خواهند رفت؟ یعنی اگر شرایط کلی زندگی دست آنها را باز میگذاشت تا اختیار کامل داشته باشند، در اجرای ایدئولوژی و نظام فکری خود تا چه حدی