عبدالمجید احمدی

از بلینسکی به روسیه از لابلای مجلات ادبی-سیاسی روسیۀ قرن نوزدهم برای این شماره سه تکه از سه مقالۀ مهم قرن نوزدهم ادبیات روسیه را با شما در میان می‌گذارم. برش‌هایی از نامۀ بلینسکی به گوگول، توضیحات و اعترافات داستایفسکی و مقاله‌ای از ولادیمیر سالاویُف. حقیقت این است که در مورد اهمیت و نقش مجلات ادبی در رشد و شکوفایی ادبیات روسیه کمتر سخن به میان می‌آید. شما با گنجینۀ عظیمی از افکار شگفت‌انگیز روبرو هستید که نه تنها کمتر

سه روایت I شمایل نیکلای چوداتوُرِتس چشم‌هایش زنده بودند و صیقلی، مثل چشم‌های یک دختربچهٔ شش‌ساله. جایم را عوض کردم تا روبرویش بنشینم. اسمش لیدیا الکساندرونا بود. رنگ پوستش هنوز روشن بود. با آن چروک‌های درشت و مواج روی پیشانی، گونه‌های استخوانی و گردن باریکی که پوستش مچاله شده بود، چهره‌ش مُرده و بی‌حرکت به نظر می‌رسید. اما آن چشم‌ها! چشم‌های آبی روشن! چشم‌های سرحال و پرجنب‌وجوش، من را مقابلش میخکوب کرده بودند. احساس می‌کردم این چشم‌ها می‌خواهند با من

دمی‌تری مِرِژکوفسکی   دمی‌تری مِرِژکوفسکی شاعر، نویسنده، منتقد ادبی، مورخ و فیلسوف مذهبی برجستهٔ نیمهٔ اول قرن بیستم روسیه، در روز چهاردهم آگوست 1865 در سنت‌پترزبورگ به دنیا آمد. او یکی از شخصیت‌های درخشان عصر نقره‌ای ادبیات روسی‌ست[1] و از پایه‌گذاران و نظریه‌پردازان جریان سمبلیسم[2] ادبیات و فلسفهٔ روسی به شمار می‌رود. او برای اولین بار ژانر رمان تاریخی-فلسفی را وارد ادبیات روسی کرد. یکی از اولین کسانی بود که در نقد ادبی رویکرد فلسفهٔ مذهبی را لحاظ نمود. در