نویسندگان منتخب
فارسی چه کند؟ | ملیحه بهارلو | گفت‌وگو درباره‌ی بن‌بست‌هایی که بر سر راه زبان فارسی وجود دارد و افق‌های پیش‌رویش مجال بسیاری می‌طلبد و در قالب چهارصد واژه نمی‌گنجد. اگر بخواهم فقط بن‌بست‌های موجود بر سر راه زبان فارسی را تیتروار بنویسم چندین صفحه خواهد شد. اما مسئله‌ای که در همان نگر نخست پررنگ‌تر از همه‌ی مسائل دیگر به چشم می‌آید مسئله‌ی سیستم ناکارآمد آموزش است، پرورش پیشکش؛ سیستمی که خیلی جاها نبودش مفیدتر از بودنش است و
چقدر و چطور بشکنیم؟ | رضی هیرمندی | از بحث‌های راهبردی مانند اصلاح یا تغییر خط که بگذریم، یکی از چالش‌های زبان فارسی معاصر شیوهٔ نگارش گفت‌وگوها (دیالوگ) در متن‌های ادبی مثل رمان و نمایشنامه است. شکسته‌نویسی از نظر تاریخی به دورهٔ مشروطه بازمی‌گردد اما با نگاهی گذرا به آثار ادبی درمی‌یابیم که به‌طور چشمگیر کمتر کسی از داستان‌نویسان و مترجمان دیالوگ‌ها را شکسته‌نویسی می‌کرد. پیش‌آهنگان داستان‌نویسی مدرن، جمال‌زاده و هدایت، در مراحل اولیه از شکسته‌نویسی پرهیز می‌کردند گو
فارسی: چت جی‌پی‌تی | آزاد عندلیبی | آنچه در بررسیِ زبان و نوشتارِ فارسی کمتر پیش چشم می‌آید و بسیار کمتر از آن می‌نویسند نه دستور و معیارنویسی و گفتاری‌نویسی و انگلیسی‌زدگی که امکاناتِ فنّیِ نوشتن به فارسی‌ست. در دو دههٔ اخیر، تکنولوژیِ نوشتارِ فارسی همچون دیگر زبان‌های جهان تغییر کرده است. دانندگان یا گویندگانی که شباروز به این و آن زبان می‌نویسند هزاران‌برابر شده‌اند. هر روز میلیون‌ها نفر به فارسی می‌نویسند: پیامک، پیامِ واتساپی، ئی‌میل، پست در شبکه‌های
فارسی در پیشِ رو | محبوبه موسوی | به نظر من چیزی که امروزه زبان فارسی را به دردسر می‌اندازد ــ‌اگر نگوییم تهدید می‌کند‌ــ بیش و پیش از هر چیز تغییر ساختار یا نحو جملات زبان است که متأثر از ساختار انگلیسی ــ‌زبانِ جهانی علم و تکنولوژی و حتی سیاست و اقتصاد و ادبیات‌ــ است. گروه‌های زیادی از ایرانی‌ها به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند و نسل‌های دوم و سوم مهاجرینی که در آنجا بزرگ شده‌اند در تلویزیون‌ها و
آفرینش با دستانِ بسته | علی صدر | نویسنده-منتقدی[1] که نوشت «با انحطاط جامعه، زبان نیز به انحطاط کشیده می‌شود»، طبیعتاً معنایی مشخص از «زبان»، «انحطاط» و دینامسیم میانِ این دو در ذهن داشت. و شاعری[2] که می‌گوید «آرزومندم لغات گم‌شده زمانی بتوانند آنچه را امروز از گفتن‌شان عاجزیم بازگویند» می‌پندارد کلمات، «چیز»هایی‌اند مدفون در جایی در این جهان و حقایق ناگفته‌ای در اذهانِ ما چشم انتظار بازگشت‌شان. عباراتی از این دست، روی‌هم‌رفته و بدون نیاز به توضیح و
بازگشت به سرچشمه‌های زلال زبان | یزدان منصوریان | چند سال پیش حین داوری مقاله‌ای دیدم واژه «عدم» ۹۸ بار در متن تکرار شده است. در فرم داوری خطاب به نویسنده نوشتم برای تمام ترکیباتی که با «عدم» ساخته‌اید واژه‌های دقیقی در فارسی داریم. مثلاً به جای «عدم وجود» می‌شود گفت: «فقدان»، «نبود» یا «نیستی». بعد هم یادداشتی درباره این موضوع نوشتم با عنوان «امان از عدم!» که فراخوانی بود برای ساده‌نویسی در متون دانشگاهی. اکنون که به آن
تکمیل خط فارسی | وازریک درساهاکیان | پرسشی بس گسترده و تخصصی را مطرح کرده‌اید. گذشته از اینکه اصولاً در یکی دو قرن گذشته، زبان انگلیسی گوی سبقت را به‌لحاظ پیشرفت‌های علمی/صنعتی کشورهای حوزه‌شان ربوده است و ما پس رانده شده‌ایم، آنچه به نظر من بیش از هر چیز در مورد زبان فارسی آزارنده است، نشانه‌ها و واچ‌های «غایب» است که خواننده بایستی به صرافت طبع و مطابق آنچه که از اوان کودکی شنیده است در خواندن نوشته‌های فارسی
نامه به‌جای پاسخ | کیانوش اخباری | این در واقع نامه‌ای‌ست که به جای پاسخ به پرسشتان می‌نویسم و دلایل خودم را از پاسخ ندادن خدمتتان عرض می‌کنم. در ابتدا تبریک می‌گویم به شما و دوستانتان که دست به چنین کار بزرگی زدید و حتی در زمینۀ گرافیک و رنگ و تایپوگرافی گل کاشته‌اید. از همین بدو مواجهه با سایت، صمیمت و جدیت توأمانی دیده می‌شود که شاید مدت‌های مدیدی ست در عرصۀ فرهنگ و ادبیات غایب است. البته
جهان پارسی‌زبان | حمیدرضا توکلی | گمان می‌کنم بهتر باشد از مفهومی آغاز کنیم که سخت غریب افتاده: «جهان پارسی‌زبان». امروز در میان طبقهٔ تحصیل‌کرده و فرهیختهٔ ما و حتی در صف شیفتگان زبان و ادب فارسی، بسیاری هستند که تصوری حتی مبهم از قلمرو کنونی زبان فارسی ندارند. نمی‌دانند ازبکستان، تاجیکانی دارد پارسی‌گو. از قول و غزل پارسی قوالان پاکستانی شگفت‌زده می‌شوند و هنگامی که ترجیع ترانه‌ای تاجیکی به گوششان می‌خورد که: «شاهنامه وطن است»، مقیم مقام حیرت
مشکل: شأن فارسی | حامد باشه‌آهنگر | ما زبان‌ورزان چون دست‌مان به پای‌بست نمی‌رسد، ناگزیر به نقش ایوان بند می‌کنیم: وام‌واژه‌ها و گرته‌برداری‌ها و کژتابی‌های ترجمه را آینه‌ی سکندر می‌کنیم و احوال ملک دارا را زنگارخورده و نامصقول می‌بینیم. امّا اگر نقش ایوان نابسامان باشد، آیا حتماً خانه نیز از پای‌بست ویران است؟! به نظرم زبان فارسی در سطح کلان حال و روز خیلی بدی هم ندارد! قند پارسی در منطقه رواج گسترده دارد و خود را با وضع
پشتیبان بارو در 
تلگرام باشید.
مسئولیت مطالب هر ستون با نویسنده‌ی همان ستون است.
تمام حقوق در اختیار نویسندگانِ «بارو» و «کتابخانه بابل» است.
