واژه‌باز
منوچهری، شاعری که راز فصل‌ها را می‌داند درنگی بر ژانر توصیفی و تغزلی منوچهری و بازپیدایی آن در شعر جان کیتس ۱. از بهاریه‌های پرشور شاعران پارسی‌زبان که بگذریم، برخی چکامه‌ها و مسمط‌ها در شعر کلاسیک ایران چنان از تصویر و نقاشی طبیعت1 آکنده‌اند که گویی از صورت کلام به قالب هنر تجسمی درآمده‌اند. دست کم آن چه منوچهری دامغانی در وصف طبیعت می‌سراید در ادبیات کهن ما کم‌نظیر است. شعر او در وصف بهار گویی آفرینش دوباره‌ی
اردوان ما و اردوان فرانسوی‌ها «مغرور هم‌چون اردوان»1، این اصطلاحی است که فرانسوی‌ها برای توصیف یک فرد مغرور و در معنای منفی آن به کار می‌برند. «اَرتابان»، «اَرتبان» یا «اَردوان» همان نام ایرانی چندین پادشاه از سلسلهٔ اشکانیان است که با مرگ آخرین آنها یعنی اردوان پنجم یا اشک بیست و نهم در سال ۲۲۴ میلادی، پایان این دودمان رقم می‌خورد. جالب این‌جاست که چنین اصطلاحی در زبان فارسی وجود ندارد و هرگز هم وجود نداشته است. به جز
پشتیبان بارو در 
تلگرام باشید.
مسئولیت مطالب هر ستون با نویسنده‌ی همان ستون است.
تمام حقوق در اختیار نویسندگانِ «بارو» و «کتابخانه بابل» است.
