لوگو مجله بارو

پژمان واسعی

بوطیقای شعر آزاد

مشکل/آسان – بخش اول

بوطیقای شعر آزاد مشکل/آسان (بخش نخست)   هدف از این نوشته بررسیِ انقلاب شعریِ نیما (۱) از منظر صرفاً ادبی (۲) با توجه به آرای خود نیما و (۳) با رویکرد ساختارگرایانه است. (۱) بدیهی است که تحول ادبی پس از دوران مشروطیت در ایران، که نظریۀ شعر نیما یکی از پیامد‌هایش بود، زمینه‌ها و ضرورت‌های اجتماعی و سیاسی داشته است، لیکن بحث پیشِ رو صرفاً ناظر به جنبۀ ادبیِ انقلاب نیماست و اگر ناگزیر به نکته‌ای از جنس مسائل

ادامهٔ مطلب»

نعره‌ی اُزگَل ارّه‌زنجیری

نعره‌ی اُزگَل ارّه‌زنجیری خوانشی از شعر خاطره سرودۀ الف. بامداد خاطره   شب سراسر زنجيرِ زنجره بود تا سحر، سحرگه به‌ناگاه با قُشَعْريره‌ی درد در لطمه‌ی جانِ ما جنگل از خواب واگشود مژگانِ حيرانِ برگ‌اش را پلکِ آشفته‌ی مرگ‌اش را، و نعره‌ی اُزگَلِ ارّه‌ زنجيری سُرخ بر سبزیِ‌ نگرانِ درّه فروريخت. □ تا به کسالتِ زردِ تابستان پناه آريم دل‌شکسته به ‌ترکِ کوه گفتيم.                                                                                                   ۱۲ شهريورِ ۱۳۷۲   در نگاهِ نخست، سخن از خاطرۀ اقامتی شبانه‌ بر بلندای

ادامهٔ مطلب»

دستان ماماچه‌پلیدک

دستان ماماچه‌پلیدک خوانشی از شعر خلاصۀ احوال  سرودۀ الف. بامداد   خلاصه‌ی احوال   چیزی به جا نماند حتا که نفرینی بدرقه‌ی ِ راه‌ام کند.   با اذان ِ بی‌هنگام ِ پدر به جهان آمدم در دستان ِ ماماچه‌پلیدک که قضا را وضو ساخته بود.   هوا را مصرف کردم اقیانوس را مصرف کردم سیاره را مصرف کردم خدا را مصرف کردم و لعنت شدن را، بر جای، چیزی به جای بِنَماندم.  4 آبان 1371   شعر خلاصۀ احوال نام

ادامهٔ مطلب»

ای عموی مهربان، تاریخ!

ای عموی مهربان، تاریخ! خوانشی از شعر میراث سرودۀ م. امید   میراث 1      پوستيني كهنه دارم من، يادگاري ژنده‌پير از روزگاراني غبارآلود. سالخوردي جاودان‌مانند. مانده ميراث از نياكانم مرا، اين روزگارآلود.   2      جز پدرم آيا كسي را مي‌شناسم من؛ كز نياكانم سخن گفتم؟ نزد آن قومي كه ذرّات شرف، در خانۀ خونشان كرده جا را بهرِ هر چيز دگر، حتي براي آدميّت، تنگ، خنده دارد از نياكاني سخن گفتن، كه من گفتم.   3      جز پدرم آري من

ادامهٔ مطلب»

ینگهٔ مغموم

ینگهٔ مغموم خوانشی از شعر «حکایت» نوشتهٔ الف. بامداد   حکایت 1         مطرب درآمد 2        با چکاوکِ سرزنده‌ئی بر دستهٔ سازش. 3        مهمانانِ سرخوشی 4        به پای‌کوبی برخاستند 5        از چشمِ ینگهٔ مغموم 6                                     آن‌گاه 7        یادِ سوزانِ عشقی ممنوع را 8        قطره‌ئی 9        به زیر غلتید. [] 10      عروس را 11      بازوی آز با خود برد. 12      سرخوشانِ خسته پراکندند. 13      مطرب بازگشت 14      با ساز و 15               آخرین زخمه‌ها در سرش 16              شاباشِ کلان در کلاه‌اش. 17      تالارِ

ادامهٔ مطلب»

پشتیبان بارو در Telegram logo تلگرام باشید.

مسئولیت مطالب هر ستون با نویسنده‌ی همان ستون است.

تمام حقوق در اختیار نویسندگانِ «بارو» و «کتابخانه بابل» است.