شور فاصله
قطعه‌ای برای فرار و گریز در مواجهه با «وضعیت»، وضعیتی سراسر انقیادگر، از معضلات اقتصادی و سیاسی گرفته تا مشکلات شخصی، خانوادگی و همه آن چیزهایی که جامعه و مناسبات اجتماعی از طریق بروکراسی، دولت، دین، عرف و ساختار اِعمال می‌کند؛ دو راه وجود دارد: راه‌هایی که ژیل دلوز به تأسی از داستان‌های فرانس کافکا بین آنها تمایز می‌گذارد: فرار و گریز. فرار از وضعیت (scape) یعنی رها کردن موقعیت و رفتن به جای دیگر، به مکانی دیگر؛ تغییر
چگونه اپوزیسیون، نظام سیاسی موجود را تقویت می‌کند؟ آنتونیو گرامشی درباره فاشیسم نوشته‌بود که این دستگاه بزرگ و منظم در لحظه‌ی فروپاشی همچون لگوی کودکان فرومی‌ریزد؛ غیرمنتظره و رخدادگونه. انگار نه انگار که سال‌ها قربانی گرفته و حاکم بوده‌است. فروپاشی دستگاه‌های واقعی و معرفتیِ دولتی البته همواره فقط از سوی انقلابیون انجام نمی‌شود، بلکه می‌دانیم که وضعیت‌هایی باعث می‌شود که دولت و دستگاه حاکمه، خود، این فروپاشی را صورت‌بندی یا تسریع کنند. نکته مهم اینجاست که نوعی دیگر
مبارزات سیاسی در کلاب‌هاوس همان‌گونه که خوانندگان این متن مطلع هستند در ماه‌های اخیر فضای بلبشوی مجازی، مهمانِ — یا بهتر بگوییم، میزبانِ — تازه‌واردی پیدا کرده که بسیار هم مطلوب نظر ایرانیان (البته آنهایی که از محصولات شرکت اپل یا سیب برخوردارند) قرار گرفته است به‌نام کلاب‌هاوس (Clubhouse) یا به قولی دیگر کلوپ یا انجمن‌سرا. حتماً مطلع هستید که club در زبان انگلیسی معناهای دیگری هم دارد از جمله چماق، که در ترکیب مذکور می‌شود چماق‌سرا؛ و
ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم مساله حجاب در ایران را اگر بخواهم به اجمال برای توریست یا همکاری غیرایرانی توضیح دهم، همان‌طور که چند بار ناگزیر بدان شده‌ام، آن را فرایندهای عرفی و دولتی کنترل بدن زنان و به نحو خاص اِعمال اراده حکومت جمهوری اسلامی در نوع پوشش آنان تعریف کرده‌ام. اما طبیعتاً ما گردشگری در ایران و تاریخ آن نیستیم و انتظار می‌رود کمی پا فراتر بگذاریم و تن به توصیفات محدود و ازسربازکنی ندهیم.
ستون نخست بدون هیچ مقدمه‌چینی مشتاقم که وضعیت اسف‌باری را که در آن هستیم یادآوری کنم. احتیاج به برشمردن انواع و اقسام مصائب نیست که از اساس برای خوانندگان فارسی‌زبان این متن در سراسر گیتی به معلّق‌بازی پیش غازی می‌ماند. هیچ فضای باز، قطعه‌ای خالی برای دراز کشیدن، حتی یک منفذ ساده و عادی باقی نمانده است؛ حداقل برای آدم‌های معمولی. بدبختی‌های اقتصادی و سیه‌سرنوشتی‌های دولتی کم بود که کووید نیز بدان افزوده شد. همان اندک مجال‌ها در بوسیدن
پشتیبان بارو در 
تلگرام باشید.
مسئولیت مطالب هر ستون با نویسنده‌ی همان ستون است.
تمام حقوق در اختیار نویسندگانِ «بارو» و «کتابخانه بابل» است.
