از تبس تا نیویورک   فردی ناشناس با نویسنده‌ی گمنامی (که با نام مستعار می‌نویسد، نام یکی از شخصیت‌های الن پو، یعنی ویلیام ویلسون) تماس

دیالکتیک و انقلاب   «الف الف است». این گزاره‌ی ساده چه ربطی به دگرگونی انقلابی جهان می‌تواند داشته باشد؟ «الف الف است» دست‌کم به این

کدام جامعه؟   شیوه‌ی نوشتن داستان‌های فلسفی-تخیلی این است که نویسنده در قامت یک فیلسوف‌-رمان‌نویس روبروی جامعه می‌ایستد، نظرات، عقاید و گرایش‌های خُرد مردم جامعه

ازخودبیگانگی یک شاعر   «شعر سرزمینی است که در آن هر گفته‌ای تبدیل به واقعیت می‌شود. شاعر دیروز گفته‌است: زندگی همچون گریه‌ای بیهوده است؛ و

رویای سلت   احتمالاً بارها به این اندیشیده‌ باشید که «قهرمان ملی» کیست؟ این سؤال ممکن است کمی حساسیت‌برانگیز باشد چراکه سخت می‌توان انتظار داشت

زیر تیغِ هرکجا   «یک جای کار می‌لنگد.» اولین جمله‌ای که در مارش بی‌نقص نظام‌های توتالیتر به اولین ذهن خطور می‌کند معمولاً چنین جمله‌ای‌ست. لحظه‌ای

 روایت پرواز   آدم‌هایی هستند که موقعیت خاص شغلی‌شان سودای نوشتن را در سرشان می‌اندازد چون دلشان می‌خواهد لحظات خاصی که تجربه کرده‌اند، با دیگران

کابوس‌های یهودا   کسی نمی‌داند چرا آن «در» بسته است. چرا زنِ جدی و بدخلق، اما محبوب اهالی محل، درِ خانه‌اش را به روی مردم

تجسد خدا و فسخ قانون   فرارسیدن منجی برای الاهیاتی که آموزه‌ی بنیادین آن تجسد خداست، چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ پولوس رسول در اعلام

تخیلات جدی     داستان‌های علمی-تخیلی همواره «داستان» بوده‌اند چرا که همیشه داستان‌نویسان آنها را نوشته‌اند. در این داستان‌ها تخیل نقش اصلی را بازی می‌کند