حسرت؛ تطهیر تباهی   «آب تپه‌ها» رمانی‌ست که دو بخش دارد به نام‌های ژان‌دوفلورت و دختر چشمه. این رمان به همان آرامی جاری شدن سرچشمه‌ای

زخم عمیق انزوا   دوستی آغوش است. آغوشی برای تجربه و کشف خود. دوستی بازتاب علاقه و توجه هر آدمی به خودش است. دوستی از

عشق از سر خودخواهی یا بخشندگی   با شنیدن و خواندن واژۀ هوش مصنوعی، تصاویر گوناگونی در ذهن هریک از ما نقش می‌بندد. برخی به

ما و مرگ   همه می‌میریم. دیر یا زودش چندان مهم نیست اما بالاخره روزی می‌رسد که ما قطعاً و حتماً در این جهان نخواهیم

مدیریت تراز نوین   در حکومت‌های توتالیتر، هر بحران شروع یک دردسر است و فاجعه‌ی چرنوبیل دردسری بود که ضربه‌ی نهایی را به پیکر شوروی

خوار و مادر اصفهان!   نگاهی به «مجموعه داستان» آدم‌های چهارباغ علی خدایی، نشر چشمه، چاپ اول پاییز ۱۳۹۸ ۱. آدم‌های چهارباغ نوعی نوشتن از (نه

طغیان برای ابدیت هر سرزمینی را تقدیری مقدر است که دیگرگون کردنش از خدایان هم ساخته نیست. تقدیری که گویی بر گردۀ مردمان نشسته، برخاستن

تاریخ شعله‌های زنده   «این تنها سینماست که قادر است تاریخ خود را بازگو کند». یوسف اسحاق‌پور که مخاطب این جمله‌ی قصار است از گوینده‌ی

غمگین‌ترین رمان دنیا   بریتانیای قرن ششم میلادی. رومی‌ها رفته‌اند و ساکسون‌ها و بریتون‌ها را به حال خود گذاشته‌اند. بخاری نامحسوس در غرب پراکنده شده