زندگی در جستجوی روایت
هویت، زبان، و معنا در «آینه‌های دَردار»
پدران و پسران ۱
در آخرین دقایق دوم مرداد دفتر هفتم «بارو» پس از چند ماه وقفه منتشر می‌شود. از روزی که این مجله را با سر و رویی همچون مجلاتِ پدرانِ پدرانِ پدران در سپیده‌دمانِ مشروطه منتشر کردیم نویسندگانی از چهار نسل از درون و بیرون ایران گرد هم آمدند و هر کدام ستونی از ستون‌های بارو را ساختند تا بتوانیم امکانِ هم‌زیستی و هم‌نویسی در عینِ تفاوت‌ها و گاه اختلاف‌ها را در یک جمع تجربه کنیم ـــ تجربهٔ مجله‌ای با ساختار افقی و نویسنده‌محور تجربه‌ای دیگرگونه بود که پیش از آن سابقه‌ای نداشت؛ از سپیده‌دمانِ مشروطه تا واپسین سالِ قرنی که گذشت.
مجله «مجله‌ای در پیشِ رو» بود و ماند و همچنان همین خصلت را حفظ کرده است. هم از این‌رو فراز و فرودها و شتاب و ایستادنای پیشِ رو نیز در بطنِ چنین تجربه‌ای‌ست. کوشیدیم در این چند ماه از تبدیلِ «بارو» به تجربه‌ای ناتمام و سپری‌شده ــ همچون تجربهٔ باروی نخستین در نیم‌قرن پیش ــ جلو بگیریم. کسانی بی سودای نام، بی ادعاهای آنچنانی، دست بر شانه‌مان گذاشتند و زمینهٔ فنّیِ انتشارِ دوبارهٔ بارو را در خانه‌ای فراهم کردند که هم از آغاز دیواربه‌دیوارش بود: کتابخانهٔ بابل. از بنِ جان از آنها سپاسگزاریم. نامشان را فراموش نمی‌کنیم.
بارو با نشانی و دامنهٔ جدید به حیاتِ خود ادامه خواهد داد و متأثر از ژنومش به «پیشِ رو» خواهد نگریست نه «پشتِ سر». در این دفتر ستون‌های تازه‌ای به ستون‌های «بارو» اضافه شده است و در دفترهای پیشِ رو نیز اضافه خواهد شد. ستون‌هایی نیز در خاطرهٔ ثبت‌شدهٔ بارو باقی می‌مانند گرچه دیگر زیر این سقف نیستند. امیدواریم و می‌کوشیم که دیگر چنین وقفه‌ای در کار نیاید. به نیروی کسانی که کارشان از حرف و نامشان پیشتر می‌رود می‌کوشیم که تداومِ تاریخیِ یک ایدهٔ نیم‌قرنه را در فضای اینترنت محک بزنیم و کوتاه نیاییم.
ستونِ ستون‌های در پیشِ روی «بارو» همچنان خوانندگانی خواهند بود که ردّ حضورشان را در میانِ صفر و یک‌های اینترنت تشخیص می‌دهیم، حتا اگر چهره‌شان را نتوانیم ببینیم. بارو بازگشته است…
تلگرام
