هادی خردمندپور

مدخل کتاب سرمایه یا چطور عاشق زنی شدم که باله می‌رقصد   صحنه. شش زوج سیاهپوش؛ زنان شق و رق روی صندلیهای لهستانی نشسته‌اند و پشت سرشان مردان با حالتی رسمی ایستاده‌اند. موسیقی آغاز می‌شود؛ میل پدیدار می‌شود، سپیدپوش و سرکش و شهوانی و اغواگر. موسیقی تند می‌شود؛ میل می‌جنبد، می‌رقصد، شهوت می‌انگیزد، شش زوج را به عذاب می‌اندازد، پابست شق و رقی و رسمیتشان را ویران می‌کند، قیودشان را می‌شکند و به زمین می‌ریزد، شش زوج را رها می‌کند

دربارهٔ افلاطون، آپولوژی سقراط، ۴۱ب (ἀθροῖς 1)   در فارسی ظاهراً هنوز کتابی مستقل دربارۀ هنر یونانی نیست و خواننده‌ای که به مراجع مرسوم تاریخ هنر از قبیل کتب گاردنر و گامبریچ و هارت رجوع کند احتمالاً درست نخواهد دانست که اکسکیاس چه انقلابی در هنر کرد.[1]     بسیاری از روزهای جنگ ده‌سالۀ ترویا بی هیچ زد و خورد می‌گذشت. جنگاوران را در ساحل ترویا بیشتر ملال از پا درمی‌آورد تا جنگ. بزرگترین پهلوانان، آخیلئوس و آیاس ـ نوادگان

اثر پروانه‌ای (m.n.1)   آگاتون در پایان گفتارش در ستایش اروس می‌گوید: οὗτος ὁ παρ’ ἐμοῦ λόγος, ὦ Φαῖδρε, τῷ θεῷ ἀνακείσθω (Pl. Smp. 197E6) بارت (Roland Barthes, Fragments d’un discours amoreux, Paris: Seuil, 1977, p. 91) این ترجمه را از آن سخن آورده: « A ce dieu, ô Phèdre, je dédie ce discours… » و چنین ارجاعی هم داده: Banquet : discours d’Agathon, 101. این ترجمه در ترجمه‌ی انگلیسی کتاب بارت می‌شود “To that god, O Phaedrus, I dedicate