علی اصغر حقدار

مدرنیسم هنری ایران و مشروطیت     همراه و همزمان با تجدد ادبی در عرصه‌های رمان و داستان کوتاه، شیوه‌های تازه ادبی نمایشنامه‌نویسی و روزنامه‌نگاری هم در دوران پیشامشروطیت وارد ادبیات سنتی و تاریخی ایران شدند؛ هم‌چنین در این تجددگرایی ادبی بایستی به سبک‌های خاطره‌نویسی و به‌کارگیری مفاهیم جدید در نوشتارهای سیاسی-دیپلماتیک و اقتصادی ایران هم اشاره کرد.1 سبک‌های تازهٔ هنری در ادبیات و هنر ایرانی با نمایشنامه‌های میرزا فتحعلی آخوندزاده شروع می‌شود؛ میرزا آقا تبریزی هم ادامه‌دهندهٔ این شیوه‌هاست.

سرآغازهای مدرنیسم ادبی   ادبیات یکی از عرصه‌های اصلی است که به دنبال آشنایی ایرانیان با اندیشه‌های مدرن و استقرار نهادهای مشروطیت در ایران، دچار تحولات اساسی و تغییرات محتوایی و فرمی شد؛ پدید آمدن فرم‌های تازهٔ ادبی نظیر رمان (رمانس و سبک‌های نوین هنری چون نمایشنامه) و روزنامه‌نگاری از پی‌آمدهای برخورد جهان فکری و ادبیات سنتی ایران با ایده‌های مدرن هستند.1 تاریخ‌نگاران ادبیات و مشروطه‌پژوهان از این دگرگشت‌های ادبی به دورهٔ «تجدد»، عصر «بیداری» و «عصر نوین ادبیات ایران» نام